Tijdens onze korte vakantie was Shai onze buurtjes al opgevallen. Ze is zo makkelijk in de omgang, neemt heel strategisch haar plekje in, luistert en reageert op verwachtingen en vertedert veel mensen met haar mooie koppie. Is dat echt een poedel? Grappig dat veel mensen (net als ik in het begin, alleen een poedel kennende vanuit de "bolletjes" en alle vooroordelen die daarmee gepaard gaan.....schaam me diep nu), een ander beeld hebben van een poedel. Al moet ik ook heel eerlijk toegeven, dat als we het echt hebben over het "waarom" Shai hier is, me haar uiterlijk of ras echt niet zou boeien.
Oké, beetje overdreven deze.....
We staan dus te praten en opeens duwt Shai met haar neus tegen mijn been. O jee, schiet het door mijn hoofd, ik heb je eerste verwijzing al gemist. Dat lijkt Shai weinig uit te maken, ze tikt me nog eens aan en ik loopt de caravan binnen om te meten. Buiten staan de buurtjes een beetje raar te kijken. Ik meet een 5.6. Oké, voor het eten een 7.1 en nu een daling mét een verwijzing, tijd voor wat snelle koolhydraten. Thnx Shai! Dat is nu even het vervelende van mijn spijsvertering. Het werkt niet altijd zoals je zou verwachten. Maar Shai laat zich niet afleiden door dit soort gedachten, het gaat zo niet goed, dus verwacht ze na haar alarm mijn handeling.De toch vragende blik van de buurvrouw trekt mijn aandacht als ik weer naar buiten loop. Voor ik haar al iets uit kan leggen, roept Tim vanaf de schommel: Goed zo Shai, je bent een kanjer! Hij springt van de schommel af om Shai een Timknuffel te geven. Hij kijkt naar de buurtjes en vertelt trots: Shai is een hele goeie hulphond, de beste! Tim staat op en loopt vrolijk weer naar de schommel en zijn nieuwe vriendje.
Ik leg de buurtjes uit hoe en wat en ze zijn verbaasd. Juist die verbazing doet ons er weer even aan denken hoe bijzonder dit is. De dankbaarheid volgt al op elke verwijzing, maar de bijzonderheid is wel prettig om weer even goed in beeld te hebben.
Nog een kleine vijf minuten is Shai haar blik verscherpt op mij en laten haar ogen me niet los. Daarna zie ik de "actiebereidheid" van Shai afzakken. Na een half uurtje check ik toch nog even na (ik weet dat het goed is, maar toch moet mijn brein het bevestigd zien in cijfertjes in plaats van gedrag..... al is het maar om mijn handelen altijd te kunnen uitleggen achteraf, of de ervaring te gebruiken). Ik meet en zie tevreden dat een ruime 32 gr snelle koolhydraten uit de energiedrank geen torenhoge bloedsuiker hebben veroorzaakt, maar ik zit keurig op 6.3! Nogmaals krijgt Shai een knuffel, Dank je wel meissie, zonder haar was mijn bloedsuiker gezakt naar hypowaardes. Deze verwijzingen zijn er vaak. In de oren van een diabeet klinkt het wellicht raar om met een perfecte bloedsuiker wat snelle koolhydraten te nemen. Er is immers geen hypo! Nee, da's waar. Maar we hebben er samen weer eens eentje voorkomen! En ja afgezaagd maar waar: voorkomen is beter dan genezen........
Lieve Judith
BeantwoordenVerwijderenIk verwonder me nog steeds hoe het werkt. Ik mocht toch al een tijdje getuige zijn van het proces dat jij en Shai doorgaan. Ik heb gezien hoe Shai jou vrijheid heeft gegeven en dat je de wereld bent ingestapt.
Dit is mooi om te zien.
Lieve groet
Bernadet
Dank je wel Bernadet! Het is idd een heel proces met heel veel facetten. En elke keer ontdekken we weer een nieuw vlakje.........
VerwijderenHet is inderdaad goed om te zien dat je dankzij shai extra hulp en vrijheid krijgt. Dit is erg mooi om te zien
BeantwoordenVerwijderen